నేను

చీమ ఒళ్ళు విరుచుకున్నా భయంకర శబ్దం వినిపించే
మహా నిశబ్దం నేను
మహా ప్రళయాల చెవులు చిల్లులుపడే
భయంకర నాదం నేను

చిరునవ్వులు కురిపించే సంతోషాన్ని నేను
అయినా, అప్పుడప్పుడూ బాధగా ఉంటాను

సరదాలను నేను, సంగీతాన్ని నేను
హుషారు నేను, అయినా దిగులుగా నేను

చైతన్యాన్ని నేను, జడత్వాన్ని నేను
కాంతిపుంజాల రూపం నేను,
అయినా అప్పుడప్పుడూ చీకటిలో ఉండిపోతాను

ఉరకలెత్తే సెలయేటిని నేను, అప్పుడప్పుడూ సొమ్మసిల్లిపోతుంటాను
ప్రేమను పంచుతుంటాను, వేదనని నాలోనే దిగమింగుతుంటాను
పరిమళల పూలవనం నేను, మోడును నేను
కోకిల పాటను నేను, గార్ధబ గానం నేను
మాటను నేను, మౌనం నేను

గగనమంత విశాలంగా నేను, అణువంత ఇరుకుగా నేను
తీరాల అలల తాకిడి నేను, సముద్రగర్భాన నిశ్చలం నేను

జీవం నేను
మరణం నేను


ఇట్లు,
నీ బాలు. ౨౧/౯/౦౭, సాయంత్రం ౬.౫౨